Tarihe not- "anne"

Annee-hhmmm diye bağırıyor oto koltuğuna gömülmüş küçük bedenini öne eğerek. O küçük gövdeye göre büyük kalan tombul ellerini de bana doğru uzatmış. Suratında yine o yamuk gülümsemesi var tabii, koca sesi ile bir daha sesleniyor "anneee-hhhmmm". Ben de "annem!" diye cırlıyorum tabii, aylardır bir şekilde anne demiş olmasına rağmen ilk kez bu kadar net söylüyor çünkü... Üstelik gözlerini yüzüme dikmiş bana uzanmış bir şekilde söylüyor. Ben daha yüksek sesle cevap verince o da sesini yükseltiyor. Kaç kez karşılıklı tekrar ettik bilmiyorum.

İçimde bir şeyler çağlıyor; dünyanın tüm ırmakları içimde akıyor, birleşip bir şelaleden kalbime dökülüyor. Bedenim bu kadar sarsılmayı kaldıramaz ruh ne güzel diye geçiyor aklımdan. Ruhum tazeleniyor, kuş gibiyim, su gibiyim, bulutlar gibi yağmurlar gibiyim. Ben daha önce hiç mutlu olmamışım desem nankörlük olur, peki bu ne? Allahım, teşekkür ederim...